Czy orangutany są towarzyskie?


Otóż okazuje się, że nie bardzo. Owszem, zdarza się, że gromadzą się na dużych drzewach owocowych, a w okresie owocowania roślin tworzą się nieliczne grupki, które chwilowo razem jedzą i podróżują. Jednak na dłuższą metę samice, które nie są ze sobą spokrewnione, nie są w stanie długo wytrzymać w swoim towarzystwie i spokojnie jeść. Bywają wobec siebie złośliwe. Są jednak pewne wyjątki.

Najsilniej związane są ze sobą samice i ich dzieci. Orangutany są bardzo dobrymi mamami. Niemowlęta przez dwa lata trzymają się ciała mamy, cały czas mocno się przytulając. Po tym czasie uczą się samodzielnie podróżować. Czas spędzony z mamą to wiele lat.

Największymi samotnikami są samce kołnierzowe. To pokaźnych rozmiarów dojrzałe płciowo osobniki, które mają na policzkach duże narośla tzw kołnierze, gęstą sierść i worek krtaniowy do nawoływania samic i ostrzegania rywali. Są niezwykle gościnne wobec samic, tolerancyjne względem samców bez kołnierza i wręcz niebezpieczne wobec innych samców z kołnierzem. Związki partnerskie z samicami zwykle ograniczają się do kilku tygodni, a ojcowie nie biorą udziału w odchowywaniu młodych.
Samce bez kołnierza to orangutany, u których drugorzędowe cechy płciowe nie są rozwinięte. Są aktywne seksualnie, ale ich spotkania z samicami mają raczej charakter romansu, są przelotne i ukryte. Samce bez kołnierza czasem towarzysko przebywają w grupie z innymi orangutanami.

Bywa i tak, że samiec bez kołnierza w wyniku różnych czynników społecznych nabywa drugorzędowych cech płciowych i i staje się samcem kołnierzowym. To się nazywa awans!

Więcej o kondycji orangutanów w ich naturalnym środowisku przeczytacie na stronie gdańskiego zoo

ZOBACZ TAKŻE:

Stworzenia z głębin zostały nazwane jak bohaterowie sagi fantasy